افیوژن پریکارد یا آب آوردن فضای پرده قلب چرا ایجاد می شود و چطور تشخیص داده می شود؟ - وبلاگ سمیه

به گزارش وبلاگ سمیه، افیوژن پریکارد Pericardial effusion تجمع بیش از حد مایع در ساختار دولایه و کیسه مانند در اطراف قلب (پریکارد) است.

فضای بین این لایه ها معمولا حاوی یک لایه نازک از مایع است. اما اگر پریکارد بیمار یا آسیب دیده باشد، التهاب حاصل می تواند منجر به مایع اضافی شود. همچنین می تواند بدون التهاب، مانند خونریزی، مربوط به سرطان یا پس از ضربه قفسه سینه، در اطراف قلب مایع جمع شود.

افیوژن پریکارد می تواند بر قلب فشار وارد کند و بر عملکرد قلب تأثیر بگذارد. در صورت عدم درمان، ممکن است در موارد شدید منجر به نارسایی قلبی یا مرگ شود.

علائم

افیوژن پریکارد ممکن است علائم و نشانه های قابل توجهی ایجاد نکند، به خصوص اگر مایع به آرامی افزایش یابد.

اگر علائم و نشانه های افیوژن پریکارد رخ دهد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تنگی نفس یا مشکل در تنفس (تنگی نفس)
• ناراحتی هنگام نفس کشیدن در حالت دراز کشیدن
• درد قفسه سینه، معمولا در پشت استخوان سینه یا در سمت چپ قفسه سینه
• پر شدن سینه
• سبکی سر یا احساس ضعف
• تورم در شکم یا پا ها

علل

افیوژن پریکارد می تواند ناشی از التهاب پریکارد (پریکاردیت) پس از یک بیماری یا آسیب باشد. در برخی شرایط، افیوژن های بزرگ ممکن است از طریق برخی سرطان ها ایجاد شود. انسداد مایعات پریکارد یا تجمع خون در پریکارد نیز می تواند منجر به این شرایط شود.

گاهی اوقات نمی توان دلیل را تعیین کرد (پریکاردیت ایدیوپاتیک).

علل افیوژن پریکارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اختلالات خود ایمنی، مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس
• سرطان قلب یا پریکارد
• توسعه سرطان (متاستاز)، به ویژه سرطان ریه، سرطان سینه یا لنفوم هوچکین
• پرتودرمانی برای سرطان اگر قلب در ناحیه پرتو قرار داشته باشد
• ضربه به قفسه سینه
• التهاب پریکارد در پی حمله قلبی یا پس از جراحی قلب یا عملی که در آن پوشش داخلی قلب آسیب دیده است.
• تیروئید کم کار
• استفاده از برخی دارو ها یا قرار گرفتن در معرض سموم
• عفونت های ویروسی، باکتریایی، قارچی یا انگلی
• مواد زائد در خون ناشی از نارسایی کلیه (اورمی)

عوارض

یک عارضه بالقوه افیوژن پریکارد تامپوناد قلبی است. در این شرایط، مایع اضافی در پریکارد به قلب فشار می آورد. این فشار مانع از پر شدن کامل حفره های قلب با خون می شود.

تامپوناد قلبی منجر به جریان خون ضعیف و کمبود اکسیژن در بدن می شود. تامپوناد قلبی تهدید کننده زندگی است و نیاز به درمان فوری پزشکی دارد.

تشخیص

برای تشخیص افیوژن پریکارد، پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و در مورد علائم و سابقه پزشکی شما سؤالاتی می پرسد. او احتمالاً با گوشی پزشکی به صدای قلب شما گوش می دهد. اگر پزشک شما فکر می کند که افیوژن پریکارد دارید، آزمایش ها می توانند به شناسایی دلیل کمک کنند.

تست ها

آزمایش هایی برای تشخیص یا تأیید افیوژن پریکارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اکوکاردیوگرام. از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از قلب در حال حرکت استفاده می شود. اکوکاردیوگرام حفره های قلب را نشان می دهد و نشان می دهد که قلب چقدر خون را پمپاژ می کند. این آزمایش می تواند به تعیین میزان مایع بین دو لایه پریکارد کمک کند. اکوکاردیوگرام نیز ممکن است کاهش عملکرد قلب را به دلیل فشار بر قلب نشان دهد (تامپوناد).
• الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG). این آزمایش سریع و بدون درد فعالیت الکتریکی قلب را میزان گیری می کند. تکه های چسبنده (الکترود) روی سینه و گاهی اوقات بازو ها و پا ها قرار می گیرند. سیم ها الکترود ها را به یک کامپیوتر متصل می کنند که نتایج آزمایش را نمایش می دهد. متخصص قلب شما یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دیگر می تواند در پی الگو های سیگنالی باشد که نشان دهنده تامپوناد قلبی است.
• اشعه ایکس قفسه سینه. تصویر اشعه ایکس از قفسه سینه به پزشک اجازه می دهد تا میزان و شکل قلب را بررسی کند. اگر افیوژن بزرگ باشد، رادیوگرافی قفسه سینه می تواند علائم بزرگی قلب را نشان دهد.

اسکن های سی تی و ام آر آی می توانند افیوژن پریکارد را تشخیص دهند، اگرچه معمولاً برای بررسی این بیماری استفاده نمی شوند. با این حال، افیوژن پریکارد ممکن است زمانی تشخیص داده شود که این آزمایش ها به دلایل دیگر انجام شوند.

درمان

درمان افیوژن پریکارد به موارد زیر بستگی دارد:

• میزان تجمع مایعات
• دلیل افیوژن پریکارد
• وجود یا خطر تامپوناد قلبی

دارو ها

اگر تامپوناد قلبی ندارید یا خطر فوری تامپوناد قلبی وجود ندارد، پزشک شما ممکن است یکی از دارو های زیر را برای درمان التهاب پریکارد تجویز کند:

• آسپرین
• دارو های ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن
• کلشی سین
• یک کورتیکواستروئید، مانند پردنیزون

جراحی یا سایر روش ها

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است روش هایی را برای تخلیه افیوژن پریکارد یا جلوگیری از تجمع مایع در آینده توصیه کند اگر:

• دارو ها افیوژن پریکارد را اصلاح نمی کنند
• یک افیوژن بزرگ باعث ایجاد علائم و افزایش خطر تامپوناد قلبی می شود
• شما تامپوناد قلبی دارید

روش های درناژ یا جراحی برای درمان افیوژن پریکارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تخلیه مایعات (پریکاردیوسنتز). یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از یک سوزن برای ورود به فضای پریکارد استفاده می کند و سپس یک لوله کوچک (کاتتر) را برای تخلیه مایع وارد می کند. از تکنیک های تصویربرداری، معمولا اکوکاردیوگرافی، برای هدایت کار استفاده می شود. معمولاً کاتتر را در جای خود ر ها می کنند تا فضای پریکارد را برای چند روز تخلیه کند تا از تجمع مایع در آینده جلوگیری شود. کاتتر زمانی خارج می شود که تمام مایع تخلیه شود و دوباره جمع نشود.
• عمل جراحی قلب باز. اگر خونریزی در پریکارد وجود داشته باشد، به خصوص به دلیل جراحی اخیر قلب یا سایر عوامل پیچیده، جراحی قلب باز ممکن است برای تخلیه پریکارد و ترمیم هرگونه آسیب انجام شود. گاهی اوقات، جراح ممکن است یک گذرگاه ایجاد کند که به مایع اجازه می دهد تا در صورت نیاز به داخل حفره شکم تخلیه شود، جایی که می تواند جذب شود.
• برداشتن پریکارد (پریکاردکتومی). اگر با وجود روش های درناژ، افیوژن پریکارد ادامه یابد، جراح ممکن است برداشتن تمام یا بخشی از پریکارد را توصیه کند.